Üç iç küçük mum,
bir çakmak...
Odaya dolan koku
yansıyor aynalardan,
ben biraz korkak.
Duvarlara sabitlenmiş bakışlarla
saçlarımdan labirent örüp
çıkmak için çıkmazlara giriyorum,
çıkamıyorum,
kısılıyorum,
sıkılıyorum.
Kurduğum hayaller kapatılıyor bir bir.
Kim aldı kim verdi de
kim kimi yendi
söyleyemiyorum.
Kendi kendini dölleyemeyen umutlar
yetiştiriyorum içimde.
Duygularımın uçurumlarından
mantığımın kuyularına atlıyorum.
Arafta kalmaktansa
üzüntüden gebermeyi yeğliyorum.
Düşüncelerden uykuya geçişlerde
kimlik soruyor rüyalar,
bilmiyorlar oysa
ben ipeklere sarınıp her gece
hep aynı rüyaya bakıyorum.
No comments:
Post a Comment