Biat

Ne garip su insanoglu,
baskasinin yazdiklarini
kendi gunluk sayfalari gibi benimser kolayca
en sevdigi sarkiyi dinlerken mesela.
Sair burada kendine seslenirken
'efendim' diyen okuyucudur
kanan gerceklere,
baskasinin gerceklerine.
Kaninca benim de olmaz mi gercekler?
Yasanmasi yeterlidir desem
bir seyin gerceklesmesi icin,
yasa-ya-madiklarimin gercek olmadigi
yalanin dik alasidir,
bir kendini kandirma halidir hatta.
Ya baskasi yasamamissa benim hissettiklerimi
ama ben
digerlerinin ifadelerine sigdirmaya calisiyorsam
gonlumden gecip de gitmeyenleri...
Tum siirler bana yazildi,
tum kahramanlar benim aslinda
her hikayede.
Su sarki cocuklugum,
bu melodi yalnizligim,
hele su soz var ki
terkedilmisligim,
sevilmisligim,
gecilmisligim,
gumusum, gulumseyisim...