celp

Çektiğim tüm özlemler,
çekilen hasretlerle birlik olmuş
düşmeyen davalara
çıkmayan aflar planlıyor.

Zaman geçiyor,
delip de geçiyor üstelik...

Tanıdıkça yitirilme duygusu
kime daha aşina
ya da
kimden kime miras?

Bitirilirken birikip, biriktirip,
tezatlara gelin edip ruhumu,
renk renk kaplı defterleri
günyüzünden saklayıp,
gecenin öteki yüzünde
yazdım
mum ışığında
vanilya kokusunda.
Yataktan aşağı düşme
tehlikesinden korkarak
uzaktan sokuldum belki de koynuna,
duymadın.
Sarılamadım,
bir daha korktum,
uyuyamadım.

Sorumluluk, vaat, teslimiyet
(ingilizce yazıyor olsaydım
tam burasında yazının
'commitment' derdim.)
ne hakkını verebileceğim
ne de hak edebileceklerim belki de...

Sen de bıktıysan yalnızlığından
var mısın
bakalım
kim kendinden daha uzağa kaçacak...