Tuesday, 19 February 2008

tuğçe

Hangi kelimeye yüklesem içimden geçenleri
hepsi aciz, bir o kadar da kifayetsiz…
Oysa ki hepi topu bir zamir gibi görünen “biz”e
belki de hakkını en çok verecek olan biziz...
Sen ki gözünü açtığın andan beri ömrümün ev sahibi,
ruhumun ortak böleni,
sevginin katı-sıvı-gaz,
hatta yalın ya da -e hali…
Cennetteki bir ağacın dalları olsa da ismin,
o ağacın nefes alan köklerisin benim için...
Varlığın umut bana -ki sebebi aşikar:
Gülen yüzün, gülen yüzüm…
Cansın çünkü,
canımsın...

No comments: