Bir şarkı dinlemişim
içim ağlamış gözlerim ezilmiş,
karşı camda bir yabancı ellerini birleştirmiş düşünürken.
Bulutlara bakıp ardındaki güneşi düşünecek kadar güzelken hava
akmayan yağmur gönderilmemiş mektuplar gibiymiş.
Filmi yanlış çekilen bir senaryo kılığındaki öykülerde
kahramanların hepsi sönük
figüranların hepsi esasmış aslında.
Suflör saydığım yazılar susmuşken
yabancı şarkılar sevmişim.
Sevince yabancı olmazmış artık
öğrenmişim.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Gönderilmemiş mektuplar mı daha çok
Can yakar?
Gelmeyen mektuplar mı?
Post a Comment